شنبه, ۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۱۲:۰۲ ق.ظ
خُلِقَ الانسانُ ضَعیفاً
اصن مگه دردی تو دنیا به غیر از بیخدایی هست؟!
من که سراغ ندارم. هر دردی رو نگاه میکنی، وقتی میبینی طرف خدارو دوست داره حس میکنی طرف درد نمیکشه، فقط داره تلاش میکنه! میدونی فرق درد و تلاش چیه؟ جفتشون سختی دارن، ولی فرقشون مثل تفاوت "هد زدن" با توپیه که "یه دفعه میخوره تو سرت". اولی سخته ولی شیرینه. دومی سخته ولی درد داره.
تو اولی یه چیزی هست که بهت میگه عیب نداره. تو دومی ... فقط اون یه چیزی، دیگه نیست! همین! کافیه اون یه چیزی دیگه نباشه (یا حتی یخورده ازش دور شده باشی). اونموقس که میفهمی خُلِقَ الانسانُ ضعیفاً
واقعا چقد ضعیفیم! حالا خوبه الان کاملا حس میکنم که خدا سفت چسبیدتم و ولم نمیکنه، ولی بازم بیقرارم. چه برسه... اصن قابل تصور نیست!
پ.ن: میدونی چرا فقط کافیه خودت خدا رو دوست داشته باشی؟ چون اون که همیشه تو رو دوست داره.
