فاش

یکی از خوبی های خدا اینه که خیلی بهت رو میده. انقدر بهت رو میده که جرأت کنی به عشق نزدیک شی... و فراموش کنی که تو همونی هستی که عشقو لگد کرد...
آغوشش همیشه به روت بازه. یه جوری خودشو به اون راه میزنه که خودتم یادت میره کی بودی. کی هستی!

لحظۀ تنهایی

میخوای درکم کنی؟ تصور کن آهنگی رو داری گوش میدی که داره حرف دلتو میزنه. مثلا آهنگ محمد اصفهانی... داره میگه ... باور نکن تنهاییت را... من در تو پنهانم تو در من...
پیش خودت میگی داره از زبون خدا میگه... پیش خودت میگی آخیش یه خواننده هم بالاخره پیدا شد که حرف دل ما جوونا رو بزنه... بعد یخورده که آهنگ جلوتر میره میفهمی این خواننده هم منظورش خدا نبود...
یه لحظه خیلی تنها میشی. حتی تو خونه هم هیچ کس نیست. حتی اشکاتم دارن ترکت میکنن. ولی من که میدونم خدا هست...