ا

دلم میخواست مهدی موفق بشه و یه مرهمی بشه رو زخم خودم.

دلم میخواست خیال کنم دنیا انقدرم سخت نیست و شانس (یا مسیر) من خوب نبوده فقط.

شایدم ماها آدمای گمراهیم که تنها ویژگیمون ظاهر خوب و متدینه! شاید آدمایی که ما میگیم غیرمذهبی رستگارترن.

من تلاش کردم به هیچ کس به چشم پایین‌تر از خودم نگاه نکنم. همه رو گفتم از من آدم ترن. بنظرم حقم این نبود تو گمراهی بمونم.

عجب دنیایی شد.

عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی...