آقا! چجوری میتونید ۳ سال با یه چیزی دست و پنجه نرم کنید و چیزی نگید؟!
به این فکر کنید که ممکنه ۳ سال رو الکی سر هیچی تلف کرده باشین، یا برعکس سه سال از ایده آل هاتون فاصله داشته باشین! هردو حالتش فاجعس.
ولی حالت اول اگه باشه خدایی نکرده که خیلی بده. فرض کن یه عمر با یه مساله حل نشده میخوای زندگی کنی در حالی که بعد مرگ میبینی همچین خبری هم نبوده و بیخودی یه فکر انتزاعی آزارت میداده. تصورش هم دیوانه کنندس.
پیشنهاد من بهتون اینه که تکلیف خودتونو معلوم کنید.
یا حداقل کامنت میذارید یه راه ارتباطی هم بذارید آدم بتونه پاسخ بده :)
پ. ن. من خودم رو رازنگهدار خوبی می‌دونم. همین طور آبروی آدما از جانم برام مهمتره. انشالله
واسه همین نگران اینور قضیه نباشید. تنها سدی که وجود داره شجاعت بیان کردنه که به نظرم می ارزه به این که آدم تکلیفش معلوم شه.
پ. ن. امروز حس کردم که خیلی گیجم متاسفانه و اصلا حواسم به دور و برم نبوده. پوزش. ولی اصن شما کی هستی؟!
