ببینید اساسا هرکسی در دنیا یک بار نوجوانی رو تجربه میکنه. و اون اولین بارش در کل عمر هستی از ازل تا ابده.
لذا خیلی از تجارب رو نداره. مثلا یه نوجوون ۱۵ ساله نمیدونه این که مجبوره فعلا تا سال‌ها هیچ رابطه‌ی عاطفی-جنسی نداشته باشه، «خریت» جامعس نه «دستاورد فرهنگی»ش!
از این بدتر، بزرگسالای جامعه (نه فقط پدر و مادر، بلکه استاد، وکیل، مدیر و ...) که نوجوون بشدت بهشون اطمینان داره (چون هنوز تناقضاتشون رو ندیده) نه تنها بهش نمیگن که: «ببین ما راستش ریدیم تو این قضیه، و هنوزم که هنوزه نمیدونیم روابط درست چیه!» بلکه خودشون و فرهنگ مزخرف ضدانسانی / ضداسلامیشون رو هم عادی‌سازی میکنن.
ببین تعارف نداریم که. الان عمده بزرگسالای جامعه در مورد بازه‌ی نوجوونی تا ازدواج رسما لالن. یجوری انگار یه حسی توی همشون هست که «اشکال نداره تو این بازه یخورده دهن خودش سرویس میشه، یخورده گناه میکنه، یخورده آشوب میکنه، یخورده دهن بقیه رو سرویس میکنه، یخورده دختربازی میکنه، دوست دختر میگیره و ...» اینا برای آدمای جامعه شده «اشکال نداره و پیش میاد دیگه» و برعکس راه‌های انسانی و درستش شده تابو و چشمشون از حدقه بیرون میزنه که «وااای دختر بره خواستگاری پسر؟ وااای جهیزیه مگه میشه نباشه؟ واااای بدون خونه مگه میشه؟ وااای دختر و پسر خودشون عقد بخونن زندگی کنن؟ وااای دختر زیر ۱۸ سال با علاقه خودش وارد رابطه بشه؟ وااااای پسر مدرسه ای به ازدواج فکر کنه؟ وااااای ...»
بزرگسالای جامعه بنظر میرسه که حاضر نشدن با خودشون روبرو بشن، با حقیقت روبرو بشن. هیچ فرقی هم بینشون نیست. متدین و لاییک و تحصیل‌کرده و بی‌سواد و استاد و دانشجو و وکیل و وزیر و ... همه همینن. نشده بشینن مثل آدم فکر کنن که آقا این نیازی که ۱۴ سالگی شکل میگیره و به طور متوسط در ۲۵ سالگی تامین میشه، این خب چه گوهیه که ما زدیم در گذر زمان به خودمون؟
تا اینجاش رو که بهشون میگی به نشانه‌ی درک و پختگی سری تکون میدن و تایید میکنن.
ببین حالا من اصلا وارد راه‌حل نمیشما. بلد هم نیستم. فقط میخوام بگم حالا فقط همین صورت مسأله رو از یک سوی دیگش مطرح میکنی، مثلا میگی خب چطوره نوجوونای ۱۴ ۱۵ ساله رابطه داشته باشن؟!
اینجا هیشکی ازت نمیپرسه «آخه چطوری؟». حالا منم چطوریشو نمیدونما ولی کسی هم حتی نمیپرسه! همه رگاشون باد میکنه و شروع میکنن تحلیل جامعه‌شناختی و روانشناختی و ... .
بابا خب گوساله! حداقل یا وقتی میگن فاصله بلوغ تا ازدواج زیاده ریاکارانه تایید نکن، یا تایید میکنی راجب کم شدنش هم فکر کن. این یک دوگانه منطقیه و فقط یه احمق میتونه هم با زیاد بودن فاصله بلوغ تا تامین نیاز مخالف باشه هم با کم بودنش. (به حد وسطش فکر نکنید چون وجود نداره. اگه نیاز رو به رسمیت بشناسید دیگه فرقی نمیکنه ۱۰ سال یا ۴ سال. ۴ سال بشمرید چند روزه...)
